کوزه شکسته

یک سقا در هند دو کوزه بزرگ داشت که هر کدام از آنها را از یک سر میله ای آویزان می کرد و روی شانه هایش می گذاشت. در یکی از کوزه ها شکافی وجود داشت . بنابر این در حالی که کوزه سالم ، همیشه حداکثر مقدار آب ممکن را از رودخانه به خانه ارباب می رساند ،کوزه شکسته تنها نصف این مقدار را حمل می کرد.

برای مدت دو سال این کار هر روز ادامه داشت. سقا فقط یک کوزه و نیم آب را به خانه ارباب می رساند. کوزه سالم به موفقیت خودش افتخار میکرد ، موفقیت در رسیدن به هدفی که به منظور آن ساخته شده بود. اما کوزه شکسته بیچاره از نقص خود ناراحت بود .بعد از دو سال ، روزی در کنار رودخانه، کوزه شکسته به سقا گفت: " من از خودم شرمنده ام و می خواهم از تو معذرت خواهی کنم."

سقا پرسید: " چه میگوئی؟ از چه چیزی شرمنده هستی؟"

کوزه گفت: "در این دو سال گذشته من تنها توانسته ام نیمی از کاری را که باید ،انجام دهم. چون شکافی که در من وجود داشت ،باعث نشتی آب در راه بازگشت به خانه ارباب می شد.به خاطر ترکهای من ،تو مجبور شدی این همه تلاش کنی ولی باز هم به نتیجه مطلوب نرسیدی."

سقا دلش برای کوزه شکسته سوخت و با همدردی گفت: "از تو می خواهم در مسیر بازگشت به خانه ارباب ، به گلهای زیبای کنار راه توجه کنی."

در حین بالا رفتن از تپه، کوزه شکسته خورشید را نگاه کرد که چگونه گلهای کنار جاده را گرما می بخشد و این موضوع، او را کمی شاد کرد. اما در پایان راه باز هم احساس ناراحتی میکرد. چون دید که باز هم نیمی از آب ،نشت کرده است. برای همین دوباره از صاحبش عذر خواهی کرد. سقا گفت: " من از شکافهای تو خبر داشتم و از آنها استفاده کردم .من در کناره راه ،گلهائی کاشتم که هر روز وقتی از رودخانه بر میگشتیم، تو به آنها آب داده ای .برای مدت دو سال ،من با این گلها، خانه اربابم را تزئین کرده ام. بی وجود تو خانه ارباب نمی توانست این قدر زیبا باشد."